Πέντε ΜΟΝΟ αρχικά λέξεων αποτελούσαν την πεμπτουσία του μνημείου και έτσι αυτά, μέσα σε δάφνινα στεφάνια, ανήκαν στην αιωνιότητα.
Το άλφα Α (5), αφού εκεί ήταν η Αρχή των πάντων (Ουρανός, Γαία, Ρέα) και το οποίο εμπεριέχει το ΔΙ (Δημιουργού Ιερό, σε πρόσφατη ανάρτηση). Το λάμδα Λ του Ήλιου βέβαια (6), που επειδή ο περίβολος του μνημείου αυτόν αφορούσε, μπήκε και μέσα σ αυτόν (7). Το μι (Μ) της Ιερής Μονάδας (2) ή το Εν αλλιώς που εκπορεύει ενέργεια στο Δελφικό έψιλον Ε (3), όπως μαζί τα συναντάμε σε μονόγραμμα ΜΕ σε παλαιότερη ανάρτηση. Στο σημείο αυτό, σε μια πολύ ιδιαίτερη κοπή (4), χαρακτηρίζει ο Φίλιππος το χώρο ΑΠΟΛΛΩΝΙΟ. Στη θέση του ήρωα ΤΗΜΕΝΟΥ με την ταινία στο κεφάλι, βάζει τον Απόλλωνα με το δάφνινο στεφάνι και κάτω από τον ιππέα τον τρίποδα! Μας δείχνει δηλαδή, ξεκάθαρα την ύπαρξη μαντείου στο μνημείο. Αιώνια τέλος για τον Φίλιππο, ήταν το ταυ Τ (1) της δικής του δυναστείας των ΤΗΜΕΝΙΔΩΝ, που ήταν και οι κατασκευαστές του μνημείου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου